به نام خدا
محوریت آیات ابتدایی هر 4 سوره حمد و ثنای الهی است.حمد و ثنا مخصوص خدایی است که برای هدایت بندگان قران را نازل کرده و پیامبرانی را برای تبیین آن مامور کرد و از این طریق راه هدایت و ضلالت و نور وظلمت را به بندگان خود نشان داده است تا جای هیچ گونه عذر و بهانه ای باقی نماند
فصل مشترک این ایات نخستین و نخستین سوره قران "حمد" است
حمد و ستایش خدایی که خالق اسمانها و زمین است و جاعل ظلمات و نور
خدایی که نازل کتاب است و حافظ ان و خدایی که مالک مخلوقات خود است
خدایی که فاطر است و بر هر چیزی قادر...
و خلاصه کلام خدایی که "رب العالمین" است
"و اکنون این مخلوق ذی شعور رب باسخش در قبال دیدن همه ی این نشانه ها و نعمات و سفره بی نظیر هستی خلاصه میشود در
الحمد الله رب العالمین"
انسانی که صفات ربش را میشناسد(الرحمن الرحیم،مالک یوم الدین...)
وظیفه خود درقبال ربش را میداند( ایاک نعبد و ایاک نستعین)
"یا قدیم الاحسان بحق الحسین"
سوره حمد یا فاتحه الکتاب که در ابتدای مصحف شریف قرار گرفته، مثل MP3ای از کل قرآن است.
گویی خداوند در ابتدای کتاب با مشخص نمودن محورهای اصلی، خلاصه ای از کل کتاب را بیان کرده است. بر همین اساس، آیات ابتدایی سوره های مبارکه انعام، کهف، سبا و فاطر به همان محورهای اصلی اشاره دارد.
به نام خدا
سوره حمد اشاره به امر توحید دارد که فقط باید خدا را عبادت کنیم و از او یاری جوییم و مالک حقیقی عالم خداست در حالی که با وجود آوردن کتابی بدون کژی و انحراف و دیدن نعمت های الهی مانند آفرینش آسمان و زمین و تاریکی و روشنی باز هم افرادی وجود دارن که برای خدا شریک قرار می دهند و اینکه خداوند زمین را برای بار اول و بدون تقلید از کسی یا چیزی خلق کرده است و اگر کسی از نهمتهای وجودی اش به خوبی بهره گیرد می فهمد تنها خداوند لایق ستایش و حمد است و او مالک روز جزاست و باید از خدا بخواهیم ما را به راه راست هدایت کند و در جمیع گمراهان قرار ندهد.
بابت تاخیر خیلی شرمنده
در آغاز تمام سوره ها ، الحمدلله را داریم که این سپاس و ستایش را به دلایلی که بعد از الذی اورده شده است منوط می کند . زیرا بعد از الذی صفات و نعمت های خدارا یاد اوری می کند و البته اینکه در تمام سوره ها هرکدام به نحوی به روز حشر و حساب اشاره شده است و رسیدن به نعمت های احروی را در گرو پذیرفتن خداوند می داند و جزای سرکشی و کتمان و طغیان چیزی به جز عذاب های جهنمی نمی باشد
(1خداوند ربّ تمام موجودات است و سعادت و شقاوت در گرو پیروی و یا کتمان است
2)رسیدن به نعمت های بهشتی درگرو پیمودن صراط مستقیم است که این صراط را خداوند تعیین می کند
بسم رب الشهدا
خداوندی که قدرمطلق وخالق مطلق است وانسان که به عنوان اشرف مخلوقات است وسایرمخلوق هاحول محوراو ودرخدمت او آفریده شده اندونعمت های خاص وبرتری دارد چون تعقل بایدبه این مرتبه ازرشدبرسد که خودش رابه معنای حقیقی بنده ببیندوخدای بزرگ راحمد گویددرعمل
به نام خدا
حمد و سپاس مخصوص خدایی است که رب جهانیان است همان کسی که آسمان و زمین را خلق کرده و به تمام امور ان آگاهی دارد،
همان کسی که روشنایی را خلق کردوراه رسیدن به ان را در کتابش ثبت کرد، و از جانب خود فرستادگانی برای انسان ها قرار داد تا کتابش را برای آنها قرائت کنند، و هر که به تدبیر خداوند کافر شد به تاریکی رسید.
بسم الله الرحمن الرحیم
تنها یاری رسان انسانها خدایی است که همه آسمانها و زمین و هر آنچه در آنهاست و نیز تاریکی و نور را آفریده و تمام حمدها مخصوص اوست در دنیا و آخرت. خدایی که برای هدایت بندگان کتابی استوار قرار داده به همراه رسولانی گوناگون.
بسم الله الرحمن الرحیم
حمد و ستایش شایسته ی پروردگار عالمیان است.همان خدای رحمان و رحیمی که کثیرالرحمت و دائم الرحمت است.
خدایی که آسمان ها و زمین ونور و ظلمت را آفرید.خدایی که قرآن را نازل کرد و آن را از هر تحریفی مصون داشت.خدایی که مالکیت همه آنچه در آسمانها و زمین است ازآن اوست.خدایی که خالق آسمان ها و زمین و فرشتگان است و بر هر چیزی تواناست.
آری حمد و سپاس،شایسته ی چنین پروردگاری است که همتایی ندارد و مالکیت همه هستی به دست اوست و اوست که بر هر کاری قادر است.
یامن اسمه شفاءوذکره دواء....
حمد که به معنی "ثناء علی جمیل اختیاری..." است تنها مخصوص پروردگاری است که:
1.آسمان وزمین را خلق کرده ونور وظلمات را جعل کرد تاربوبیت کند.
2.پروردگاری که کتابی را برعبد خود نازل کرده که در آن هیچ کژی نیست وهدایت کننده به صراط مستقیم است.
3.مالکیت آسمانها وزمین از آن اوست،خدایی که حکیم وخبیراست وبرجزئیات امورآگاهی داشته وحمد در آخرت از آن اوست.
4.فاطرآسمانهاوزمین است، ایجاد کننده تحول وموجب حدوث کیفیات وحالاتی بعد ازخلقت است،هرچه که بخواهد در خلق می افزاید وبر هرچیزی تواناست....
الحمدلله رب العالمین.....
در این ایات صفاتی از خداوند بیان شده است ک فهمیدن انها به حمد الهی میانجامد.
ابتدا از رب بودن اغاز شده است ک این سوق به کمال مقدماتی دارد و مراتبی:
مال خود دانستن و رها نکردن(له)---->طراحی نقشه برای رسیدن به کمال و همزمان گذاشتن میل به کمال (فاطر)--->فرستادن کتاب برای هدایت به کمال ک هرکس به اندازه ظرف خود از ان بهره میگیرد؛در صورتی ک نقشه را درست بخواند و از راهنماهای مسیر بهره ببرد خود را مشمول نعمت الهی کرده است و به صراط مستقیم وارد شده است در غیر این صورت گمراه.