به شهادت بروج....
سوره مبارکه بروج- الهه علوی نژاد
"بسم الله الرحمن الرحیم"
سوره بروج بیان کنندهی وقایع تاریخی است که درآن ، افرادی که به خدای عزیز و حمید ایمان داشتند در چالههایی که توسط اصحاب اخدود حفر شده بود سوزانده میشدند وهمچنین این سوره افرادی را که نسبت به سوزاندن مومنین بی تفاوت بودند و نظارهگر این وقایع بودند هم جز اصحاب اخدود میداند.
مومنان در آن زمان دو انتخاب داشتند، یا طبق جریانات جامعه حرکت می کردند و اجازه زندگی داشتند و یا اینکه بر سر ایمان خود باقی میماندند و شکنجه می شدند.
با تصور فضای آن زمان، مومنان دروضعیتی به خدا ایمان داشتند که نه تنها هیچ انگیزه ی بیرونی درآنها رغبت ایجاد نمیکرد بلکه یک تهدید جدی برای آنها محسوب میشد، پس میتوان گفت مومنان آن زمان در نهایت خلوص به خداوند بوده و به شهودی بالاتر از عوامل پیرامونی خود رسیده بودند و با توجه به آیه ی (1) که به سماء ذات البروج قسم میخورد، آنها شاهدی را بالاتر ازهمه میدیدند که به همه چیز احاطه دارد و با توجه به آیه ی (9)، خدا را مالک آسمانها و زمین دانسته و او را گواه برهمه چیزمیدانستند در صورتی که افراد مقابل ( اصحاب الاخدود )، نه کسی را شاهد و ناظر بر اعمال خویش می دانستند و نه خدایی را به مالکیت باور داشتند و شهودشان محدود بوده و به همین دلیل تحمل شنیدن و دیدن حق را نداشتند وبا سوزاندن در پی محو کردن آن بودند در صورتی که خداوند با عظمت قراردادن عرش خود و قرار دادن قرآن در لوح محفوظ، یادآوری میکند که حق محو ناشدنی است ولی اصحاب الاخدود درک نمیکنند چرا که این افراد با توجه به آیه ی 19، ظرف وجودیشان در کذب شکل گرفته است و عذابی که برای آنها مهیاست معادل با اعمالیست که در دنیا مرتکب آن می شدند با توجه به حریق ذکر شده در آیه ی 10، عالم ملکوتیه آنها درحال سوخته شدن است در حقیقت چون درحال سوخته شدن هستند می سوزانند.
نکته کاربردی: تا زمانی که ایمانمان به عوامل بیرونی تکیه داشته و انگیزه های مادی ان را تقویت کند در معرض نابودی است. باید راهی برای رسیدن به این باور پیدا کرد که برای همه اعمال و نیات ما شاهدی هست همان شاهدی که بر همه چیز احاطه دارد و ملک آسمانها و زمین برای اوست و برای پروردگار خالص....
خیلی خوب بود، نقطه ی قوت متنتون استناد جملاتتون به آیه بود.